با این که می توانیم سلفژ و یا نام دیگر آن یعنی سلفا را الفبای موسیقی بدانیم، اما این به این معنا نیست که سلفژ تنها برای نوازندگان مبتدی مهم است و یا تنها باید آن را به افراد با سن پایین آموزش داد. در واقع می توانیم سلفژ را نوعی زبان تصور کنیم! زبانی که با استفاده از آن می توانیم ایده های موسیقایی خود را به یک آهنگ تبدیل کنیم.

سلفژ در واقع یکی از درس های اصلی است که در مدارس و موسسات موسیقی تدریس می شود. این کار برای این انجام می شود تا هنرجو ها بتوانند با استفاده از آن به نواختن و دانستن نت ها و همچنین خواندن پنج خط حامل بپردازند. به همین دلیل است که هنگامی که درباره ” دو ر می فا سل لا سی” صحبت می کنیم، اکثریت مردم به این باور دارند که این درس ها برای کودکان است.

اما نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که سلفا در واقع یک سیستم بنیادی و اصلی است که موزیسین ها در همه جای دنیا می توانند با استفاده از آن به تولید موسیقی خود بپردازند.

یکی از موضوعاتی که هنگام تمرین کردن سلفژ به آن برخورد می کنید این است که پس از مدتی که سلفا را تمرین می کنید، گوش های شما به انواع ملودی ها عادت می کنند. این موضوع باعث می شود تا پس از مدتی هنگامی که نت ها را می شنوید، فواصل را بلافاصله در ذهنتان بشنوید و بتوانید آکورد های مختلفی را برای موزیک متصور شوید. شاید اول این ویژگی برایتان شبیه به معجزه باشد اما این ویژگی تنها با تمرین سلفژ به دست می آید.

به طور کلی، می توانیم بگوییم که سلفژ برای همه مفید خواهد بود. شما با دانستن این الفبا، می توانی به راحتی به ساخت موسیقی بپردازید و یا موسیقی های مورد علاقه خود را آنالیز کنید.

حال که می دانیم سلفژ چیست و چه مزایایی برای ما دارد، بهتر است بدانیم که این دانش از کجا آمده است  از چه زمانی موزیسین ها با استفاده از آن توانسته اند موسیقی های فوق العاده تولید کنند. سلفژ در اصل، هزار سال قبل از سیستم نت خوانی مدرن که شامل نت های ” دو ر می فا سل لا سی” می باشد، توسط یک راهب ایتالیایی به نام Guido D’Azerro ساخته شد. او در واقع تلاش کرده که با استفاده از کلمات لاتین، یک سیستم نام گذاری برای نت های موسیقی ابداع کند. سیستمی که دارای ۶ نت است و نام آن Un Queant Laxis می باشد. در تصویر زیر می توانید این سیستم نام گذاری را مشاهده کنید.

جالب ترین موضوعی که درباره این عکس می توان گفت این است که اگر حروف ابتدایی این کلمات (که با رنگ قرمز مشخص شده اند) را در کنار هم قرار دهیم، می بینیم که این حروف شباهت بسیار زیادی به حروف مدرن موسیقی دارند. تنها تفاوتی که وجود دارد این است که حرف ut به do تغییر پیدا کرده است و همچنین نت si نیز به این سیستم اضافه شده است که این موضوع باعث شده تا سیستم جدید ۷ نت مدرن شامل نت های ” دو ر می فا سل لا سی” را در اختیار داشته باشیم. نکته مهم دیگری که در این عکس مشاهده می شود، این است که اگر نت هایی که داخل عکس وجود دارند را “دو ر می فا سل لا” بدانیم، این نت ها در واقع نت های یک گام ماژور کامل هستند!

این سیستم، اولین سیستمی بود که با استفاده از آن می توانستید به جای استفاده از کلمات سخت، از حروف ابتدایی استفاده کنید که کار را برای بسیار از موزیسین ها راحت تر از گذشته می کرد. اما در ادامه خواهیم دید که چرا این سیستم تا این حد مشهور شد و چرا بسیاری از موزیسین ها با استفاده از این سیستم به ساخت موسیقی های خود پرداخته اند.

یادگیری سلفژ برای اهنگ های محبوب شما

همه ما آهنگ هایی را داریم که در زمان کودکی و حتی اکنون نیز دارای ملودی نسبتا ساده ای می باشد. و حتی می توان آن ها را به راحتی با زبان خود بازخوانی کنیم اما بهتر است که اندکی وقت گزاشته و شیوه خواندن سلفژ آن ها را یاد بگیریم.

به زودی شما درخواهید یافت که شناسایی نت ها و تناوب ملودی شما بهبود خواهد یافت

آواز خواندن بدون استفاده از سلفژ

زمانی که شما نت ها را در ذهن خود دارید، خواندن آواز ها بدون استفاده از سلفژ یک تمرین بسیار خوب است. استفاده از ذهنتون برای یادگیری اینتروال های موسیقی یک تمرین خوب برای یادگیری ذهنی نت ها می باشد و روابط نت ها را بهتر برای شما نشان می دهد.

توسعه توانایی گوش دادن به اینتروال ها در ذهن خود

گوش دادن درونی یک مهارت بسیار مهم است که عمده موسیقدانان به دنبال کسب آن هستند، این قابلیت که شما بتوانید نت ها را در ذهن خود شنیده و روابط بین آن ها را بدون خواندن سلفژ پیدا کنید، از جمله مهارت هایی است که تنها با تمرین کردن مداوم به وجود می آید.

Transcribe کردن

هنگامی که شما سلفژ کار می کنید، می توانید به شکل معجزه آسایی به Transcribe کردن بپردازید. Transcribe کردن به این معناست که شما می توانید تنها با شنیدن یک قطعه موسیقی، تمامی نت های آن را بر روی پنج خط حامل بکشید. فرقی نمی کند که موسیقی ای که می خواهید آن را Transcribe کنید یک گیتار سولوی جز باشد و یا یک ملودی که در ذهن خود آن را مد نظر دارید.

تنظیم های بهتر

یکی از فواید سلفژ این است که به شما کمک می کند تا بتوانید بهتر از گذشته تنظیم کنید زیرا شما علم بیشتری درباره ملودی ها دارید و می توانید ملودی های فوق العاده ای را بنویسید. به طور کلی، هنگامی که شما سلفژ کار می کنید، نه تنها می توانید به راحتی پنج خط حامل را بخوانید و از آن برای نواختن قطعه های مورد علاقه خود استفاده کنید، بلکه می توانید ملودی های خود را نیز بنویسید و با استفاده از آن ها آهنگ های بسیار با کیفیت تولید کنید.

Relative Pitch را یاد میگیرید

Relative Pitch به تکنیکی گفته می شود که با استفاده از آن می توانید هر صدایی را که می شنوید را نسبت به یک نت رفرنس کنید و نت آن را حدس بزنید. این تکنیک باعث می شود تا شما فواصل و آکورد ها را بهتر بشنوید و بتوانید آن ها را به بهترین شکل ممکن آنالیز کنید. هنگامی که این تکنیک را تمرین کنید، می توانید راحت تر از گذشته موسیقی های محبوب خود را Transcribe کنید.

می توانید ملودی ها را بدون نیاز به ساز در اختیار داشته باشید

یکی از مهم ترین کار هایی که می توانید با دانش سلفژ انجام دهید، این است که می توانید به راحتی ملودی هایی که در ذهن دارید را بدون نیاز به ساز و یا نوشتن آن بر روی برگه نت بخوانید. این ویژگی، یکی از مهم ترین ویژگی هایی است که می توانید با استفاده از سلفژ به آن دست پیدا کنید.

از کمک به درک بهتر شما از تئوری موسیقی تا کاربرد آن در خوانندگی و ترانه سازی، سلفژ یک ابزار ارزشمند برای شما به عنوان یک موزیسین می باشد. یادگیری سلفژ به شما در موارد زیر کمک می کند:

شناسایی الگوی های تکرار شونده در موسیقی

درست است که هر قطعه از موسیقی منحصر به فرد است اما تعداد محدودی از تناوب ها (یا همان فاصله میان نت ها) وجود دارند. سلفژ به شما کمک می کند تا این تناوب ها را در آهنگ ها تشخیص داده و در نهایت شما قادر خواهید بود تناوب ها را در یک سری تشخیص دهید (یعنی همان ملودی ها). شما قادر خواهید بود که تشخیص دهید که چه زمانی بسامد ها کم یا زیاد می شوند بسته به اینکه در گام ماژور سلفژ کجا قرار می گیرند.

این نوع از شناخت به درک عمیق تری از ملودی ها، روند آکورد ها و ساختار آهنگ ها منجر می شود.

بهبود مهارت خواندن درجای نت ها و بازخوانی آن ها

تصور کنید که به شما یک برگه نت داده شود و بتوانید بدون این که نیاز داشته باشید که آهنگ را برایتان پخش کنند، نت هایی که بر روی پنج خط حامل وجود دارد را به راحتی بخوانید!

شاید با خود بگویید که این کار، کمی سخت است و حتی نشدنی است. اما باید بدانید که تنها با کمی زمان و تمرین، می توانید به راحتی سلفژ را یاد بگیرید. و هنگامی که سلفژ را به بهترین شکل ممکن یاد بگیرید و تمرینات خود را انجام دهید، می توانید بدون آن که درباره نت هایی که بر روی پنج خط حامل وجود دارد، فکر کنید، نت های مورد نظر را بخوانید.

همچنین از دیگر مزیت های یاد گرفتن سلفژ می توانیم به این موضوع اشاره کنیم که می توانید به راحتی تنها با استفاده از برگه نت و ۵ خط حامل، ایده ای کلی از موسیقی ای که می خواهید آن را تمرین کنید داشته باشید. سلفژ باعث پیشرفت تکنیکی می شود که به آن Relative Pitch گفته می شود. این تکنیک به این معناست که شما می توانید تنها با شنیدن یک صدا، نت آن ها را حدس بزنید.

آیا تا به حال این اتفاق برای شما پیش امده که ملودی را بسازید و در عین حال در همان لحظه آن را از یاد ببرید! و چیزی به کمک شما برای یاد آوری آن وجود نداشته باشد. ممکن است که شما ملودی های زیبایی را در ذهن خود می سازید اما آن ها را به سرعت از خاطر برده باشید اما خوشبختانه صد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها سال پیش سیستمی به نام سلفژ ساخته شده تا به موزیسین ها کمک کند تا این افکار و ملودی ها را شناخته و به نوشتار تبدیل کنند.

سلفژ (که سلفا یا سلفژیو نیز نامیده می شود) چارچوبی را برای ملودی ها فرام می کند تا روابطی قابل فهم و شناسایی میان بسامد آوا ها ایجاد می کند و گوش شما را برای شنیدن الگو های ملودیک آموزش می دهد. سلفژ یک سیستم عالی برای یادگیری معماری پشت ساختار موسیقی است و به نوعی طرح بنیادی در اموزش گوش می باشد.

سلفژ یک روش برای نام گذاری بر بسامد آوا ها است. بدین گونه که یک سیلابل به هر نت از گام موسیقی اختصاص داده می شود که بدین ترتیب می توان به جای گفتن گام C ماژور به عنوان C D E F G A B C آن را “دو ر می فا سول لا سی دو” نامید. این روش سیلابل گذاری یک مزیت مهم دارد، زیرا سیلابل ها در خواندن راحت تر هستند. برای مثال گام C ماژور را در یک پیانو یا سازی دیگر بنوازید و همزمان با آن بخوانید

بهتر از همه اینکه سلفژ با هر گامی قابل تطبیق است و مختص به گام ماژور نیست. با اندکی تغییر شما می تواند آن را برای بازخوانی گام های سنتی و مینور نیز استفاده کنید. اما برای حال بزارید بر سیلابل های ” دو ر می فا سول لا سی” تمرکز کنیم و اینکه چگونه آن ها با درجات گام ماژور ارتباط پیدا می کنند.

دو سیستم سلفژ “دو” قابل جابه جایی و “دو” ثابت

در آنچه که سیستم “دو” قابل جابه جایی گفته می شود “دو” همواره تونیک بدون در نظر گرفتن گام هستش و “دو” به عنوان اولین درجه گام در نظر گرفته می شود در زیر گام E ماژور آورده شده که E به عنوان “دو” تونیک در نظر گرفته می شود. سعی کنید گام زیر را در یک سازی بنوازید و ببینید که چگونه باز هم سیلابل های سلفژ در یک گام دیگر به کار می آیند

در سیستم ثابت “دو” ، “دو” هموار C هستش “ر” همواره D و باقی ماجرا، در نگاه اول بنظر این سیستم آسان است اما سیستم “دو” قابل جابه جایی مزایای بیشتری دارد که یکی از آنها نمایش هر گام ماژوری با “دو ر می فا سول لا سی” است

در تمرین‌های تنفسی برای آوازخوانی، هوا مهم‌ترین نقش را برعهده دارد. بعنوان خواننده، باید بلدباشید چگونه تنفس خود را کنترل کنید. در غیر این‌صورت، سریعا خسته می‌شوید و عملکرد بدی در آوازخوانی خواهیدداشت. تمرینات تنفسی باعث می‌شود تا بتوانید عملکرد بهتری از خود نشان دهید.

بدون یادگیری کنترل تنفس، هرگز نمی‌توانید خواننده موفقی باشید. اگر جریان هوا بخوبی در بدن شما جریان یابد، صدای بهتری از شما بیرون می‌آید. هرچه روی جریان هوا کنترل بهتری داشته باشید، نتیجه بهتری حاصل خواهدشد.

اغلب مردم در هنگام دم (داخل کشیدن هوا) شانه‌هایشان را بالا می‌آورند و قسمت فوقانی ریه را با هوا پر می‌کنند. برای ورزشکاران و خواننده‌ها بهتر است این عمل بصورتی انجام‌شود که قسمت تحتانی ریه نیز پر از هواشود. برای این کار هنگام عمل دم بجای اینکه شانه‌ها را بطرف بالا حرکت دهید، شانه‌های خود را بصورت عرضی حرکت دهید.

نحوه نفس‌کشیدن در آوازخوانی

در زمان آوازخواندن، عمل دم را باید بسرعت و عمل بازدم را به آرامی انجام‌دهید. همچنین باید ژست بدن شما مناسب باشد. ژست مناسب باعث می‌شود تا کنترل بیشتری روی تنفس خود داشته باشید و عملکرد بهتری از خود نشان دهید. در این نوشته می‌خواهیم تمریناتی را برای ایجاد کنترل روی نفس به شما عرضه کنیم.

تمرینات کنترل تنفس برای آوازخوان‌ها

1 – تمرینات تنفسی برای عمل دم

در این تمرینات یاد می‌گیرید که چگونه سریع عمل دم را انجام دهید تا بتوانید برای نواختن ابزار موسیقی نفس خوبی داشته باشید. باید بهترین روش را برای واردکردن اکسیژن به ریه خود پیداکنید. هوایی که وارد بدن می‌شود بخاطر چگالی بالا وارد قسمت پایینی شکم می‌شود، بنابراین باید سریع نفس بکشید تا هوا وارد ریه شما بشود. این عمل ممکن است باعث‌شود خمیازه بکشید اما نگران نباشید زیرا هنگامی‌که حجم زیادی از اکسیژن وارد بدن می‌شود، این واکنش طبیعی را از بدن مشاهده خواهیدکرد.

2- تمرینات تنفسی بازدم

این تمرین را باید به آرامی انجام دهید. این عمل به شما اجازه می‌دهد تا نوت‌های بلند را بتوانید به آرامی اجرا کنید. عمل بازدم را طوری انجام دهید که انگار

می‌خواهید با فوت کردن، یک پر را روی هوا نگه‌دارید.

در این تمرین متوجه خواهیدشد که شکم شما به آرامی به حالت نرمال برمی‌گردد. پس از این تمرین، باید سریعا یک نفس عمیق بکشید.

3- تمرینات گرم‌کردن نفس

این تمرین به شل‌شدن لب‌ها در زمان آوازخوانی کمک می‌کند. در این تمرین باید بصورت عادی نفس بکشید و لب‌هایتان را کنارهم نگه‌دارید. برای 3 دقیقه بازدم کنید، این کار باعث می‌شود تا بخاطر عبور جریان هوا، لب‌های شما شروع به لرزیدن کند.

4- تمرینات خمیازه‌ای

خمیازه کشیدن به آرامش ماهیچه‌های صوتی شما کمک می‌کند. در یک جای راحت بایستید بطوری که هوا به راحتی بتواند درون بدن شما جریان یابد. عمل دم و بازدم را انجام‌دهید. اگر روش درستی برای نفس کشیدن به کارگیرید احساس منبسط‌شدن در اطراف دنده‌های خود می‌کنید. دلیل آن این است که دیافراگم پایین می‌یابد و به ریه اجازه پرشدن می‌دهد. در هنگام این تمرین از زیاد تکان‌دادن سر و گردن پرهیزکنید. همچنین سطح چانه خود را ثابت نگه‌دارید.

5- استفاده از یک دسته پوشال برای نفس کشیدن

یکی دیگر از تمریناتی که به کنترل تنفس شما کمک می‌کند این است که یک دسته پوشال جلوی دهن خود قراردهید و تلاش کنید نفس بکشید. همچنین می‌توانید عمل دم را با گفتن 5 باره ha ha ha ha ha انجام‌دهید، این تمرین به کنترل تنفس شما کمک می‌کند.

6- تمرینات تنفسی دیافراگمی

آیا تا به حال نفس کشیدن کودکان را دیده‌اید؟ اگر دقت کرده باشید در هنگام تنفس، شکم کودک بالا و پایین می‌شود. دلیل آن این است که آنها به جای استفاده از قسمت فوقانی سینه، از دیافراگم خود برای نفس کشیدن استفاده می‌کنند. در واقع روش طبیعی و مناسب نفس‌کشیدن نیز استفاده از دیافراگم است.

برای اینکه با دیافراگم خود نفس بکشید، یک دست را روی شکم‌تان بگذارید و با دیافراگم‌تان نفس بکشید. هنگام پرشدن شکم توسط هوا متوجه حرکت دستتان خواهیدشد، پس از آن به آرامی بازدم کنید. شیوه صحیح نفس کشیدن به این شکل است.

این کار باعث می‌شود تا گردش خون در بدن شما بهتر صورت بگیرد، و صدای قوی‌تری برای ادای طولانی مدت نوت‌ها داشته باشید. این تمرین را روزانه باید حداقل چهاربار انجام دهید و در هردفعه حداقل سه تا چهار نفس عمیق بکشید.

تکنیک‌های کنترل نفس

پس از اینکه مقادیر کافی هوا وارد بدن‌شد، باید نحوه کنترل آن با استفاده از دیافراگم را بلد باشید. مهم‌ترین بخش آوازخوانی این است که یاد بگیرید چگونه نفس بکشید. دیافراگم، ماهیچه‌ای است که زیر ریه‌ قراردارد و نقش اصلی در پرشدن یا خالی شدن شش‌ها را برعهده دارد. هنگام بازدم می‌توانید حرکت دیافراگم در زیر قفسه سینه را احساس کنید. یکی از بهترین تکنیک‌های کنترل نفس یادگیری کنترل و تقویت دیافراگم است.

یکی دیگر از تکنیک‌هایی که در زمان آوازخوانی می‌توانید از آن استفاده کنید این است که شکم خود را آزاد کنید و اجازه دهید هوا به راحتی درون بدن شما جریان یابد. اگر می‌خواهید نوت‌های بلندی بخوانید، باید اجازه دهید هوای بیشتری وارد بدن شود.

فرض کنید در یک منطقه شلوغ دوستتان را می‌بینید و می‌خواهید او را صدا بزنید. با صدای بلند فریاد میزنید: heeeey. تصورکنید اگر هوای کافی درون بدنتان باشد می‌توانید این کار را با صدای بلندتر و طولانی‌تری انجام‌دهید. خواندن نوت‌های بلند هم دقیقا به همین شکل است.

مانند هر ساز دیگری، پیانو نیز در حال توسعه و تغییر است که با ظهور پیانو دیجیتال در ۳۰ سال گذشته این آپدیت‌ها روز به روز پیشرفته‌تر می‌شوند. بسیاری از پیانوهای دیجیتال دارای ۸۸ کلاویه استاندارد یا هفت اکتاو نیستند. بیایید متداول ترین انواع پیانو، کیبورد و تعداد کلاویه‌های آن‌ها را بررسی کنیم.

کیبورد های ۲۵-۳۷ کلاویه

این کیبوردها بیش‌تر برای موسیقی الکترونیک مورد استفاده قرار می‌گیرند. این سازها اسپیکر ندارند لذا باید با کابل USB یا MIDI به کامپیوتر متصل شوند و با استفاده از نرم افزارهای میزبان استودیویی مانند Cubase می‌توان فرآیند ساخت موزیک را با آن‌ها انجام داد. کیبوردهای ۲۵ کلاویه ۲ اکتاو و ۳۷ کلاویه ۳ اکتاو می‌باشند.

کیبوردهای ۴۹ کلاویه

این کیبوردها به نسبت مدل‌های قبلی یک قدم جلوتر هستند، اما هنوز هم ابتدایی به حساب می‌آیند. این مدل‌ها بیش‌تر برای تمرین و یادگیری طراحی شده‌اند، بنابراین دارای نمونه صداهای لازم برای نوازندگان مبتدی هستند. هر چند بعد از مدتی تمرین باید این کیبوردهای ۴ اکتاو را تعویض و مدل‌های بهتری خریداری کنید.

کیبورد های ۶۱ کلاویه

این کیبوردها به‌عنوان یک گزینه مناسب برای شروع نواختن پیانو و یادگیری آن به شمار می‌روند. اما کلاویه‌های این مدل از کیبورد نیز سبک بوده و همانند پیانو سنگین و درجه بندی شده نیستند؛ لذا تنها برای آموزش سلفژ و یادگیری یکسری از قطعات و تئوری موسیقی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کیبوردها ۵ اکتاو هستند.

کیبورد و پیاژروهای ۷۶ کلاویه

پیاژرو یا پیانو تمرینی، بهترین گزینه برای تمرین پیانواست؛ زیرا اکشن کلاویه و سنگینی کلاویه‌های آن‌ها به پیانو بسیار نزدیک است و کلاویه‌های آن‌ها به اصطلاح Full Size یا کامل هستند. یکی از ویژگی‌های مهم در نواختن و یادگیری پیانو حساسیت لمسی کلاویه‌ها است که این موضوع معمولا در کیبوردهای ۶۱ کلاویه یا ۵ اکتاو و پیاژروهای ۷۶ کلاویه یا ۶.۵ اکتاو رعایت شده است.

پیانو های دیجیتال ۸۸ کلاویه

بهترین گزینه برای تمرین، یادگیری، قطعه نوازی و اجرای زنده بدون شک پیانوهای ۸۸ کلاویه یا ۸ اکتاو هستند؛ این پیانوها به دسته‌بندی پرتابل، استیج و کابینت‌دار تقسیم‌بندی می‌شوند.

امیدواریم که با این مقاله به درک عمیقی از اکتاو چیست رسیده باشیم و در ادامه برای خرید پیانو در انواع دیجیتال و آکوستیک می‌توانید به صفحه فروشگاه سازکالا مراجعه فرمایید.

تمام نت‌های موجود در صفحه کلاویه را می‌توان به ۷ اکتاو تقسیم کرد (بعلاوه چند کلاویه اضافی در هر دو انتهای صفحه کلاویه). نکته ساده در مورد این موضوع این است که:

قرارگیری این اکتاوها روی صفحه کلاویه.

فرکانس نت‌های مختلف در هر اکتاو.

بیایید با ۳ اکتاو میانی شروع کنیم که بیش‌ترین کاربرد را دارند. اکتاو شماره ۳ (از نت C شماره ۳ تا نت B شماره ۳)، اکتاو شماره ۴ (از نت C شماره ۴ تا نت B شماره ۴) و اکتاو شماره ۵ (از C شماره ۵ تا B شماره ۵).

اکتاو شماره چهار: این اکتاو وسط پیانو قرار گرفته‌است. از لحاظ سطح صدایی نت‌های آن متوسط به حساب می‌آیند.

اکتاو شماره سه و پنج: اکتاو شماره سه دقیقا یک اکتاو پایین اکتاو چهار می‌باشد و سطح صدایی نت‌های آن متوسط رو به پایین است. اکتاو شماره پنج نیز دقیقا بر عکس اکتاو شماره سه، یعنی یک اکتاو بالای اکتاو شماره چهار بوده و سطح صدایی آن نیز متوسط رو به بالا تعریف می‌شود.

اگر به تازگی نواختن پیانو را شروع کرده‌اید و یا به تازگی خرید پیانو را انجام دادید، نگاه کردن به تمام کلاویه‌ها و حفظ کردن تک تک نت‌ها سخت است اما می‌توانید این روند را به مرور برای خود راحت‌تر کنید. معمولا نت‌ها به صورت اکتاو به اکتاو به هنرجویان آموزش داده می‌شود تا روند یادگیری آن‌ها بهتر و سریع‌تر باشد. پس اهمیت اکتاو چیست در نواختن و آموزش پیانو را متوجه شدید.

 ۸ کلاویه سفید و ۵ کلاویه مشکی یک اکتاو را تشکیل می‌دهند. اگر هنرجویان بتوانند الگوی نت‌های هر اکتاو را حفظ کنند، یادگیری کل مجموعه کلاویه‌ها کار آسانی خواهد بود.

یک نت پایین در یک اکتاو را با انگشت شست و نت بالاتر را با استفاده از انگشت کوچک با سرعت پایین بنوازید، سپس شروع به افزایش سرعت نواختن خود کنید و این کار را هر روز تمرین کنید. همچنین نواختن هر دو نت به صورت هم‌زمان را نیز تمرین کنید. وقتی هنرجو آماده شد، می تواند دست خود را حرکت داده و نت‌های یک اکتاو بالاتر یا پایین‌تر را بنوازد.

پس از آن‌که معنی اکتاو را متوجه شدیم حال باید بگویم که یک پیانوی استاندارد دارای ۵۲ کلاویه سفید و ۳۶ کلاویه مشکی می‌باشد؛ در مجموع ۸۸ کلاویه پیانو برابر با هفت اکتاو کامل است. درحالی‌که نواختن اکتاو به معنای پخش صدای نت‌های سفید یا کلاویه‌های ماژور است، شامل پنج کلاویه مشکی که همان نت های مینور بین یک اکتاو هستند نیز می‌باشد.

 به‌خاطر داشته باشید که در اجرای اکثر آهنگ‌ها از همه ۷ اکتاو پیانو استفاده نمی‌شود؛ به احتمال زیاد آهنگ‌هایی را می‌نوازید که بیش‌تر از نت‌های وسط صفحه کلاویه برای اجرای این قطعات استفاده می‌شود و از نت های پایین و بالاتر کمتر استفاده می‌شود.

اگر تازه شروع به نواختن کرده‌اید، احتمالا نیازی به یادگیری این‌که اکتاو چیست در ابتدای تمرین‌های خود نخواهید داشت. همچنین نواختن اکتاو عمق بیشتری به اجرای شما اضافه می‌کند.