موسیقی رپ به نوعی از موسیقی خیابانی گفته می‌شود که در سال 1960 به وجود آمد. این نوع از موسیقی ابتدا در محله‌های فقیر نشین محله‌های نیویورک بدنیا آمد. برانکس یا شمالی ترین منطقه شهر نیویورک دقیقا همان‌جایی است که موسیقی رپ بوجود آمد. مارک گریفین، لیل پامپ، لیل دیگی، فرد درست، علی داگاس نیومن (نام هنری: برادر علی) و کریستوفر لی ریوس از خوانندگان مشهور آمریکایی هستند. رپ فارسی نیز همان سبک موسیقی رپ است که به زبان فارسی اجرا می‌شود. گفته می‌شود که رپ فارسی متاثر از رپ آمریکایی است، اما دقیقا همان خاصیت را ندارد. دسته بندی خواننده‌های رپ ایرانی مانند همه جای دنیا، دو نوع رپر ایرانی داریم.

رپرهای تجاری مانند زدبازی، تیک تاک، یاس و بهزاد لیتو (این رپرها از ریتم، متن و فلوهای ساده و عامه پسند استفاده می‌کنند)

رپرهای زیر زمینی مانند رضا پیشرو، حصین، کاردو، هیچ کس و بهرام (این دسته از خوانندگان، فضای خاص تر و پیچیده تری دارند)

هنر خوانندگی رپ را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد. محتوایی که خواننده رپ می‌خواند، فلو و دلیوری از جمله این دسته‌‌ها هستند. برای آموزش موسیقی رپ در ادامه همراه ما باشید.

واژه‌هایی که پیش از خوانندگی رپ باید با آن‌ها آشنا باشید!
فلو: جریان رپ است که آهنگ بر روی جریان آن پیش می‌رود. فلو شامل دو بحث ریتم و رایم می‌باشد. در بیان ساده، به تکرار پی در پی یک فرآیند پایدار در مدت زمان مشخص، ریتم گفته می‌شود. برای درک این مفهوم، یک آهنگ رپ را به دلخواه انتخاب نمایید و با دقت بسیار به آن گوش دهید. دلیل اینکه می‌گوییم تا به دقت به موسیقی و آهنگ گوش دهید، لمس بیت‌ها به صورت پیوسته و مداوم است. به طور معمول روح ریتم در بیت آهنگ رپ را ضرب آهنگ بیت سامان می‌بخشد. تاکیدهای گفتاری خواننده نیز روح ریتم در اجرای خواننده را بهبود می‌دهد.

برای درک صحیحی از چگونگی کار فلو، دو موج موازی را در نظر داشته باشید که در امتداد هم حرکت می‌کنند.

به سیلابی که در نوع گفتار بر روی آن تاکید می‌شود، سیلاب تاکیدی می‌گویند. خود آن لغت، لغت تاکیدی نامیده می‌شود. تاکیدی بود در سیلاب‌ها به عوامل متفاوتی بستگی دارد. نوع بیان، لهجه و نحوه گفتار خود فرد با تاکیدی بودن خود سیلاب‌ها مرتبط است و همین سیلاب‌های تاکیدی هستند که باعث ایجاد ریتم سپس حفظ ریتم اجرای خواننده خواهد شد.

رایم: سیلاب‌های هم وزن در تکراری، بر طبق قواعد خاص و ویژه‌ای، طراحی می‌شوند. این سیلاب‌ها در بدنه خود لیریکس پیاده سازی می‌شوند. رایم‌ها از دو منظور وزن و چیدمان بررسی می‌شوند.

رایم‌ها از لحاظ وزنی به سه دسته تقسیم می‌شوند. تک، جفت و چند سیلابی از سه دسته رایم هستند.

رایم تک سیلابی: رویایی پر از ترس / وابسته به لحظه‌های دم (دم و ترس)

جفت سیلابی: هیچ‌کدوممونم نیستیم بیکار / در حال ساخت و ساز ایران (بیکار و ایران)

چند سیلابی: اینجا ایران ی گربه هفت هزار ساله / که زنده است تا وقتی که نفت خام داره (هفت هزار ساله / نفت خام داره)

نیازی نیست شما بهترین صدا در جهان را داشته باشید، اما شما باید یک صدای خوب داشته باشید. صدایی که وقتی به آن نیاز دارید، بتواند به شما کمک کند.

در ادامه، من 7 راز و ترفند بسیار مفید را به شما معرفی می کنم که باعث می شود صدای شما به جهان حکمرانی کند
1- تمام سینه خودتان را از نفس پر کنید ( نه این که فقط شکم شما از هوا پر شود)
شکم شما نقطه شروع شما می باشد اما این حتی نیمی از مسیر هم نیست. در صورتی که شما می خواهید آواز بخوانید، شما باید قفسه سینه و پشت خودتان را از هوا پر کنید. این تنها روشی است که باعث می شود دیافراگم شما پایین بیاید و هوا را به درون خودش بکشد . شما باید کاری کنید که دیافراگم شما برای شما کار کند نه علیه شما!

2- گلوی خودتان را باز کنید
انگشت های خودتان را بالای گلوی خودتان قرار دهید. فک خودتان با باز کنید. آیا حس کردید که گلوی شما به سمت پایین حرکت می کند؟ امیدوارم این طور باشد. حالا، انگشت های خودتان را بالای گلوی خودتان قرار دهید و لب های خودتان را محکم به دندان های خودتان فشار دهید. هر روز این کار را انجام دهید. بعضی از تمرین های صوتی خودتان را تمرین کنید تا بتوانید عمق حنجره خودتان را ارتقا دهید. این یکی از بهترین روش ها برای باز کردن گلوی خودتان قبل و در طول آواز خواندن می باشد.

3- فک خودتان را پایین بیاورید
زمانی که می خواهید مصوت ها را بخوانید، فک خودتان را پایین بیاورید. این کار باعث می شود که صدای شما قوی تر و حجیم تر بشود. این تکنیک واقعا جادویی است.

4- مراقب نوت های بالا باشید
فرض کنید که صدای شما مثل یک آسانسور می باشد. مادامی که صدای شما بالا می رود یک زنجیر سنگین آن را به پایین می کشد ( در واقع، این نوت های بالای شما می باشد). مادامی که صدای شما پایین می رود، این زنجیر به سمت بالا کشیده می شود. فرض کنید صدای شما مثل قرقره می باشد. شما باید برای رسیدن به نوت های بالا صدای خودتان را پایین بیاورید و برای نوت های پایین، صدای خودتان را بالا ببرید. شما متوجه می شوید که خواننده های خوب برای نوت بالا، چانه خودشان را بالا نمی آورند. این تکنیک هم مثل جادو موثر است.

5- زبان خودتان را پایین نگاه دارید
آواز خواندن وقتی که زبان شما بالا است باعث می شود مشکلات زیادی در صدای شما ایجاد شود. منظور من پشت زبان شما می باشد. وقتی که زبان شما بالا باشد، صدای شما تو دماغی می شود و این موضوع باعث می شود نوت های بالای شما خوب اجرا نشود. شما باید زبان خودتان را باز کنید، انگار که می خواهید خمیازه بکشید و ببینید که آیا می توانید پشت زبان خودتان را در شروع این خمیازه، پایین نگاه دارید یا خیر. گاهی اوقات شما باید اندکی تلاش کنید تا بتوانید این کار را بکنید. قبل از این که بخوانید و در طول آواز خواندن سعی کنید زبان خودتان را پایین نگاه دارید زیرا این کار به شما کمک میکند تا صدای خودتان را کنترل کنید. شما می توانید فرض کنید که یک لیسک در انتهای دهان خودتان دارید، فرض کنید که می خواهید یک لیوان آب بخورید در این صورت شما زبان خودتان را پایین نگاه می دارید.

6- سینه تان را بالا بدهید
اگر وقتی که آواز می خوانید سینه شما پایین باشد، از نظر تنش صوتی و کنترل تنفس، با مشکل رو به رو می شوید. در این صورت شما با گلوی خودتان آواز میخوانید و خیلی سریع نفس خودتان را از دست می دهید. اگر شما سینه خودتان را در انتهای عبارت ها پایین بیاورید و سعی کنید در طول اجرای عبارت سینه خودتان را بالا نگاه دارید ( با تمرین)، می توانید موفق شوید. هدف شما این است که همیشه شانه های شما در حالت آرام و سینه شما در حالت بالا قرار داشته باشد. در این صورت، کنترل تنفس شما تا حد زیادی بهبود پیدا می کند.

7- سعی کنید در زمان آوار خواندن، خیلی از صدای «هــ» استفاده نکنید!
خواننده های عالی معمولا سعی می کنند که آوای «ه» را در صدای خودشان کاهش دهد. یوهوووو را به یوووووو تبدیل می کنند: صدای هـــ معمولا زمانی ایجاد می شود که شما چندین نوت را بر روی یک مصوت می خوانید. این یک تنظیم خیلی خوب است که باعث می شود صدای شما خیلی حرفه ای به نظر برسد. اگر صدای «ه» زیادی در آواز شما باشد، صدای شما آماتور و ضعیف به نظر می رسد. در نتیجه شما باید سعی کنید این مشکل را رفع کنید.

امیدوارم این نکات برای شما مفید باشد!

26- حنجره: ساختاری در گلو که تارهای صوتی در آن قرار دارند.

27- نفس پایین: استفاده از دیافراگم و عضله های میان شکمی برای تنفس بدون تکان خوردن شانه ها، گردن و قسمت بالایی سینه. این نوع تنفس در زمان آواز خواندن مطلوب می باشد.

28- غنایی: یک دسته بندی صوتی بین دراماتیک و کلوراتورا ( سریع) که در انواع صدا می توان آن را مشاهده کرد.

29- مسا دی وس: یک تکنیک پویا شامل شروع کردن یک نوت با کرسندو ( آرام تا بلند) که بعد از آن یک دکرسندو ( بلند به آرام) دنبال می شود.

30- مزو سوپرانو: صدای اپرای زنانه بین سوپرانو و کنترالتو

31- شروع: شروع هر صدای صوتی

32- پاساژیو: یک عبارت ایتالیایی که به معنی «عبور» می باشد. این کلمه به نواحی گذرا در صدا اشاره دارد که در آن خواننده باید مراقبت بیشتری داشته باشد تا آواز را صحیح اجرا کند. این حالت در نقاط مختلف بر اساس نوع صدای هر فرد، شنیده می شود.

33- آواگری: ایجاد کردن صدای صوتی.

34- دانگ: بخشی از صدا که بر اساس کیفیت صدا و گاهی بازه صدا متمایز می شود، مانند صدای سینه ، صدای سر و فالستو (هر کدام از این عبارت ، پیش از این در لغت نامه تعریف شده است)

35- تشدید: این عبارت، یکی دیگر از عبارت مرتبط با کیفیت صدا می باشد مانند «تن صدا». این عبارت به صورت خاص به این موضوع اشاره دارد که صدا تا چه حد گرم یا روان است و بیشتر مرتبط با صدای فرعی می باشد. این صدا همچنین می تواند به تشدید صدا در یک اتاق مثلا در اجرای کلیسا، اشاره داشته باشد.

36- تیز: زمانی که گام اندکی بالاتر از حد مورد نیاز باشد، صدا تیز می شود.

37- کام گوشتی: ساختار عضلانی نرم در انتهای دهان که وقتی بالا بیاید، باعث می شود محفظه بینی از بقیه سیستم تنفسی مجزا شود و ازین رو باعث میشود که خواننده ها از بینی آواز نخوانند.

38- سوپرانو: بالاترین صدا در صدای زنانه.

39- اسکوییلو: یک عبارت دیگر برای کیفیت صدا که اشاره به یک صدای صاف و شفاف دارد که بعضی از خواننده ها از آن استفاده می کنند ، به خصوص در دانگ های بالا.

40- تن صاف: یک صدا بدون ویبراتو

41- تنور: دسته بندی برای صدای مردانه بالا.

42- تن: کیفیتی از صدا. معمولا به صورت تن های خش دار یا شفاف توصیف می شود.

43- طنین صدا: مشابه با تن صدا، این عبارت نیز یکی از کیفیت های صدا را توصیف می کند.

44- لرزش صدا: یک تکنیک که در آن خواننده بین دو نوت مجاور، سریع صدای خودش را تغییر می دهد.

45- بدون صدا: یک طرز بیان که در آن صامت ها بدون مصوت هستند مانند حرف های S یا T.

46- ویبراتو: نوسان طبیعی بین گام ها ( حتی وقتی که یک نوت ثابت اجرا می شود) که در بسیاری از صداهای خوانندگان وجود دارد.

47- تارهای صوتی: این تارها در غشای تارهای صوتی قرار دارند که جایگاه آن ها در حجره می باشد و وقتی که هوا از میان آن ها عبور می کند این تارها لزرش می کنند تا صدا ایجاد شود.

48- صدا دار: درست بر خلاف حالت های بی صدا که اشاره به صامت هایی دارد که برای تلفظ آن ها باید از مصوت استفاده کنیم مانند B یا Z

49- صدای سوت: بالاترین دانگ صدا، که بالاتر از صدای سر ایجاد می شود و یکی از معروف ترین افرادی که این صدا را ایجاد کرده، Mariah Carey می باشد.

50- ارتعاش: وقتی که فاصله بین دو گام موجود در ویبراتو خیلی عریض باشد، این پدیده شکل می گیرد که باعث می شود صدا حالت ناپایدار داشته باشد.

آیا هنوز هم نسبت به اصطلاحات آواز کنجکاو هستید؟ می خواهید کلمات بیشتری را یاد بگیرید؟ قطعا یک مربی آواز یا دوره های آموزشی می توانند به شما کمک کنند تا اطلاعات بسیار بیشتری را در این زمینه به دست بیاورید.

اگر تا به امروز اصطلاحاتی در رابطه با آواز بوده است که با آن آشنا نبوده اید، باید به شما بگوییم که اصلا چیز عجیبی نیست. مانند هر زمینه تخصصی دیگری، متخصص های حوزه آواز نیز از کلمات تخصصی زیادی استفاده می کنند و لغات مورد استفاده آنها، کلماتی هستند که بیشتر مردم با آن ها آشنایی ندارند.
در صورتی که شما علاقه مند هستید که مهارت های موسیقیایی خودتان را افزایش دهید، یاد گرفتن این کلمات به شما کمک می کند که آموزش های موجود در زمینه آواز را بهتر درک کنید. خب پس بیایید کار را شروع کنیم.

در این لیست که بر اساس الفبا مشخص شده است، شما تعاریف مختلف برای عبارات موسیقیایی را مشاهده می کنید که شامل عبارات مرتبط با گروه های کر نیست می باشد. همچنین عبارت مختلفی را یاد می گیرید که با استفاده از آن ها می توانید یک صدا را توصیف کنید.
1- یک کاپلا: این کلمه به معنی « از گروه کر» می باشد که این عبارت برای اشاره به آواز بدون همراهی مورد استفاده قرار می گیرد.

2- آلتو: صدای بم زنانه که در آواز کر مورد استفاده قرار می گیرد.

3- واجگر: بخشی از بدن که برای ادای کلمات مورد استفاده قرار می گیرد؛ معمولا این کلمه برای اشاره به لب ها، دندان و نوک زبان مورد استفاده قرار می گیرد.

4- حلقی: یک کلمه مرتبط با طزر بیان می باشد که نشان دهنده صدای هوایی می باشد که قابل شنیدن است، مانند تلفظ حرف P در زبان انگلیسی.

5- باریتون: صدای مردانه بین تنور و باس

6- باس: بم ترین صدای مردانه

7- توام با تنفس: صدایی کا شفاف نیست و بیشتر هوا در آن شنیده می شود. یک صدا از این جنس به دلایل مختلف ایجاد می شود که نداشتن پشتیبانی تنفسی کافی یکی از این دلایل می باشد.

8- صدای سینه ای: یک گام از صدای بم که بیشتر افراد با این صدا صحبت می کنند؛ این صدا در سینه طنین انداز می شود.

9- کنترالتو: پایین ترین صدای زنانه.

10- کلوراتورا: نوت هایی با حرکت سریع.

11- کانتر تنور: نوعی از صدای مردانه که بیشتر به عنوان صدای اصلی آواز را اجرا می کند. این صدا بیشتر در موسیقی های دوره باروک مورد استفاده قرار می گیرد.

12- کاور کردن: یک تکنیک صوتی که در آن خواننده لب های خودش را اندکی حلقه می کند تا نوت های بالا را با صدایی خاص اجرا کند.

13- دندانی: یک تکنیک صوتی که بر اساس آن، زبان دقیقا پشت دندان ها قرار می گیرد تا صدای خاصی ایجاد شود. صدای D در ایتالیایی یا اسپانیایی یک نمونه خوب از این طرز بیان می باشد.

14- دیافراگم: یک عضله بزرگ تنفسی که زیر ریه ها قرار دارد و در طول دم، صاف شده و به پایین می آید. این عبارت یکی از رایج ترین عبارات مورد استفاده خواننده ها در کلاس های درس مرتبط با تنفس صحیح می باشد.

15- طرز بیان: حالتی که بر اساس آن بخش هایی از کلمات، شامل مصوت ها و صامت ها شکل گرفته و تلفظ می شوند. برای خواننده های کلاسیک، این طرز بیان معمولا شامل مطالعه طرز بیان زبان های خارجی می باشد.

16- ادغام: یک حالت از طرز بیان که به پدیده تغییر تدریجی یک مصوت به یک مصوت دیگر اشاره دارد که این حالت باعث می شود دو مصوت در یک سیلاب بیان شوند. این حالت در زبان انگلیسی بسیار زیاد رخ میدهد اما در زبان های دیگر کمتر دیده می شود.

17- دراماتیک: در دسته بندی های صدا، این سبک صدا اشاره به صدای بزرگ و قوی دارد ( مثلا یک سوپرانو دراماتیک)

18- تکنیک های توسعه یافته: هر تکنیک صوتی خارج از روش های نرمال یا کلاسیک، به عنوان تکنیک توسعه یافته شناخته می شود. این تکنیک ها شامل تن های سوت دار، آواگری دم دار، آواز از گلو و یا هر تکنیک دیگر می باشد

19- فاش: یک نوع صدا و یا دسته بندی صوتی. در زبان آلمانی به معنی سوژه هم می باشد.

20- صاف: زمانی که یک گام اندکی پایین تر از حالت مد نظر می باشد.

21- فالستو: یک صدای نازک سر که توسط مرد اجرا می شود.

22- ته گلویی: یک صدای بم و گرفته که بعضی از افراد به دلیل کمبود نفس با این صدا حرف می زنند. معمولا در انتهای جملات این صدا شنیده می شود.

23- توقف گلویی: وقتی یک فرد تارهای صوتی خودش را قبل از شروع یک صدای آواز گونه به هم فشار می دهد، این صدا ایجاد می شود. در ابتدای بسیاری از کلمات که با مصوت در زبان انگلیسی شروع می شوند، این صدا شنیده می شود مانند کلمه Umbrella

24- صدای سر: دانگ آواز بالا که زنان و صداهای کانتر تنور معمولا در آواز کلاسیک، از این صدا استفاده می کنند.

25- میان شکمی: عضله های بین دنده ها که باعث می شود دنده ها در طول تنفس، بالا بیایند.

برای نوازندگان حرفه‌ای اهمیت دارد که ظاهر ساز آن‌ها به چه صورت است. چرا که زیبایی بدنه گیتار آکوستیک حرفه‌ای برای آن‌ها همانند کیفیت صدای حاصل از گیتار می‌باشد. به طوری که هر چقدر ظرافت گیتار آکوستیک حرفه‌ای بیشتر باشد، با احتمال بسیار بیشتری می‌توان انتظار داشت که آن ساز بتواند ریزترین صداها را از خود منتشر کند.

بحث زیبایی بدنه گیتار آکوستیک حرفه‌ای تا حد زیادی به جنس چوبی که در بدنه ان به کار رفته است، مربوط می‌شود. برای مثال، ساز گیتار آکوستیک که از چوب سدر ساخته شده است، رنگ روشنی دارد. غیر از چوب سدر، کوا نیز جزو چوب‌هایی باکیفیتی است که تمامی بخش‌های منحنی ساز گیتار آکوستیک را می‌توان در آن مشاهده کرد. به طور معمول، سازهای گیتار آکوستیک که با این نوع چوب ساخته می‌شوند، گران قیمت هستند و دلیل گران بودن آن‌ها به نوع و کیفیت چوب کوا مربوط می‌شود. این نوع ساز، علاوه بر دارا بودن جنس خوب و باکیفیت، صدای بسیار دلنشینی خواهد داشت.

تعداد بسیار زیادی از نوازندگان گیتار آکوستیک فکر می‌کنند که اگر جنس سیم از نوع نایلون باشد، با آرامش بیشتری می‌توانند بنوازند. دلیل قانع کننده‌ی آن‌ها برای استفاده از گیتار آکوستیک حرفه‌ای با سیم‌های نایلون، کیفیت بالای صدای تولید شده است. اما در واقع این چنین نیست. در ابتدای نواختن با این نوع سیم‌ها، صدای خوبی خواهید شنید. در صورتی که هر چه زمان بیشتری بگذرد، کیفیت صدای گیتار آکوستیک که سیم‌های نایلونی دارد، افت خواهد کرد. پی بیاید به جای خرید گیتار آکوستیک با سیم‌های نایلونی، به خرید گیتار آکوستیک با سیم‌های فلزی فکر کنید و کیفیت کار خود را بالا ببرید.

اگر جثه‌ی چندان زیادی ندارید، به طور قطع برای شما اهمیت دارد که یک گیتار آکوستیک کوچک را انتخاب می‌کنید یا یک گیتار آکوستیک بزرگ را! چون نحوه‌ی صحیح در دست گرفتن گیتار آکوستیک در کیفیت صدای حاصل از آن، تاثیرگذار است. اگر طول دست‌های شما کم است، باید گیتارهایی را انتخاب کنید که اندازه‌ی کوچک تا متوسطی دارند. در صورتی که طول دست‌های شما زیاد است، می‌توانید گیتارهایی را برگزینید که قدری بزرگتر هستند. با توجه به پاره‌ای از توضیحات، گیتار کلاسیک حرفه‌ای با اندازه‌ی کوچک، برای هنرجویان کودک و نوجوان مناسب است. در مقابل، هنرجویان جوان بهتر است از گیتار کلاسیک متوسط استفاده کنند. بهترین ساز گیتار آکوستیک حرفه‌ای برای بزرگسالان نیز گیتار آکوستیک بزرگ است که به راحتی در دستان آن‌های جای می‌گیرد.

صنوبر، سدر، ماهون، افرا و رزوود از چوب‌های رایجی هستند که برای ساخت بدنه‌ی گیتار آکوستیک به کار می‌روند. به طور کلی، نمی‌توان گفت که کدام یک از چوب‌ها برای ساخت گیتار آکوستیک حرفه‌ای مناسب هستند. چون هر کدام از آن‌ها، یک خصوصیت دارند که بنا به خصوصیات متعدد آن‌ها می‌توان گیتار آکوستیک را خریداری کرد. چوب صنوبر به صدای شفافی که را خود عبور می‌دهد، معروف است. چوب سدر هم برای نواختن ضربه‌های ملایم، بهترین گزینه پیش روی شما است. هر چقدر که بخش‌هایی از گیتار آکوستیک را که چوب ماهون بپوشاند، صدای حاصل از گیتار آکوستیک، بم‌تر خواهد بود. خاصیت چوب رزوود و افرا را هم می‌توان در مقابل هم قرار داد. چون چوب رزوود دارای قابلیت تولید صدای بیس است و در مقابل، چوب افرا برای تولید صداهای شفاف کاربرد دارد.

چوب، جنس سیم، ابعاد طراحی بدنه و زیبایی گیتار آکوستیک از پارامترهای مهم برای خرید آن به شمار می‌روند. اگر مبتدی هستید، این نکته به کارتان خواهد آمد و اگر که حرفه‌ای باشید، جنبه‌ی مرور برای شما خواهد داشت. چوب گیتار آکوستیک از چندین جنبه ارزشمند است. بعضی از گیتارهای آکوستیک برای وارد آمدن فشارهای سنگین مناسب هستند و برخی دیگر برای بازتاب صدای خوبی دارند. مسلم است که چوب هر کدام از آن‌ها در هر یک از حالت‌ها، متفاوت است و سخت می‌شود گیتارهایی را پیدا کرد که هر دو نوع کارایی را با هم داشته باشند. 

خوانندگی همانند یک شغل در هر جای دنیا، دارای درآمد است. برای مثال جایگاه خوانندگی و اجرای کنسرت در کشورهای نوین و توسعه یافته در نمودار صعودی ایده آلی قرار دارد؛ بطوری که 2 الی 12 درصد از درآمد ناخالص ملی را به خود اختصاص می‌دهد.

طبق آماری که در سال 2016 میلادی اعلام شده است، سهم جهانی تجارت و خدمات خلاق توانسته است بیش از 900 میلیارد دلار را به خود اختصاص بدهد؛ در حالی که در کشور ما، گردش موسیقی سالانه به 100 میلیون می‌رسد. در صورتی برگزاری یک کنسرت ممتاز و درجه یک می‌تواند منبع درآمد خوبی است که بتواند یک منبع اصلی و مهم برای پیش بینی گردش مالی صنعت موسیقی در کشورمان باشد. در سال 95 طبق آماری که دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرده است، بیش از 1221 عدد مجوز برای اجرای کنسرت موسیقی صادر شده است. 80 درصد از فروش‌ها از سایت رسمی فروش ایران کنسرت صورت گرفته است.

بطور متوسط هر کنسرت در 3 شب اجرا می‌شود که بطور میانگین 1000 نفر از کنسرت‌های برگزار شده استقبال می‌کنند. قیمت بلیط‌های کنسرت پاپ در سالن‌های میلاد از 30 هزار تومان الی 100 هزار تومان می‌باشد. یعنی میانگین قیمت بلیط‌های کنسرت پاپ 65 هزار تومان است. هزینه مورد نیاز برای کنسرت‌های سنتی از 25 هزار تومان الی 120 هزار تومان است که باز هم قیمت متوسط کنسرت سنتی، 65 هزار تومان می‌باشد. اگر این مبالغ را در تعداد صندلی‌های سالن ضرب کنیم، به مبلغی در حدود 300 تا 350 میلیون تومان می‌رسیم. ولی این نکته را در نظر داشته باشید که مخارج برگزار کنندگان کنسرت نیز وجود دارد که می‌بایست به آن‌ها توجه کرد. برای مثال زمانی می‌توان یک کنسرت با درآمد بالا اجرا کرد که یک سالن مناسب در یک نقطه مناسب از شهر انتخاب کنید. تجربه ثابت کرده است که کیفیت کنسرت اجرا شده در سطح بالای شهر می‌تواند شما را به منبع درآمد خوبی نزدیک کند.